Hong Kong

Woensdag 1 februari:

Om in Hong Kong (speciale administratieve regio van de Volksrepubliek China) te zijn, dat is wel een dingetje. Op een oppervlakte van 1.104 vierkante kilometer wonen ruim 7 miljoen mensen.
Het is er dan ook druk erg druk met mensen. Dat zal niet overal zo zijn, want Hong Kong bestaat uit een aantal eilanden. Wij zijn in de bijna 3 dagen dat we hier zijn alleen in de drukst bevolkte gebieden geweest, de regio Kowloon waar ons hotel is en het eiland Hong Kong.

Bussen dubbeldeks en enkel, taxi’s en wat particuliere vooral erg dure auto’s bevolken de ruime straten. De bussen rijden knetterhard. Het kost bijna niks, maar je riskeert in mijn geval je knieën (ik zit klem tussen de banken) en het is ook oppassen met mijn hoofd. De chauffeurs zijn ofwel erg sacherijnig maar dat wordt je ook wel van dat rijden op deze manier ofwel ze zijn bang voor witte, blonde vrouwen, want er komt geen woord uit.
Alleen betalen met gepast geld. Nou dat hadden we natuurlijk de eerste keer totaal niet. Een vriendelijke mevrouw wilde wel geld wisselen, uiteindelijk gaf ze ons deze 10 Hong Kong dollar (70 cent ongeveer) en zei: “Welkom in Hong Kong” en we kregen er een stralende glimlach bij. Ik was geraakt door deze onbekende vrouw.

De trottoirs worden bevolkt door gigantische hoeveelheden mensen op ieder moment van de dag. De zebrapaden zijn 6x zo breed als bij ons en er zijn continu giga opstoppingen voor de voetgangerslichten. Niemand gaat trouwens door rood. De straten zijn smetteloos, maar dit even terzijde. In een grote wave wordt er overgestoken en niemand raakt iemand en als er dan toch wordt aangeraakt wordt er netjes sorry gezegd.

Hong Kong houdt ook van licht, van overdadig neon licht. Alsof je op de kermis loopt maar dan een hoge kermis. Want laagbouw daar doen ze hier niet aan. Sommige lichten zijn zo fel dat je een plotselinge hoofdpijn voelt opkomen. Ik vraag me maar niet af hoe milieuvriendelijk het hier is.
Kowloon is redelijk eenvoudig vergeleken met het eiland Hong Kong. Verschil in bouwstijlen, van best bijna lelijk op Kowloon tot hyper modern, en hoog, hoger, hoogst in Hong Kong.
Iedere avond om 20.00 uur is er een lichtshow vanaf de hoge gebouwen op Hong Kong eiland. Een soort disco laser show die troepen mensen naar de haven trekt. Ook ons, laat ik eerlijk zijn.

Ontelbare glimlachen heb ik gekregen van vooral kinderen en vrouwen. De kinderen willen Engels spreken met je, want dat leren ze op school. Ieder ouderpaar heeft 1 of 2 kinderen bij zich, tegenwoordig is het 1-kind beleid verruimt naar het 2-kinderen beleid.
Ontelbare foto’s worden er genomen, maar altijd een foto plus mens. Iedere brug, boot of gebouw kan alleen maar op de foto als er voor, langdurig, geposeerd wordt. En natuurlijk de selfie stick niet vergeten, die zit gewoon vast aan je telefoon.

Vegetariër met je hier echt niet zijn. We hebben ontelbare menukaarten bestudeerd maar het is bijna hopeloos. Via de telefoon een veganistisch Indiaas restaurant gevonden maar die was dicht vanwege het Chinese nieuwe jaar en de vakantie de eraan werd vastgeplakt. Hebben wij weer.
Van ellende maar aan de lijn, dat komt trouwens goed uit. Die pizza die we dan toch wel vonden doet daar geen goed aan maar je moet wat!

Toch nog met de dubbeldeksbus een tochtje gemaakt naar het zuidelijkste puntje van het eiland Hong Kong. Minder druk, strand, en een hele mooie tocht daar naartoe. Met dit keer een chauffeur die rustig rijdt althans op de heenweg. Moest ook wel op de weg met alleen maar bochten en over de heuvels heen. Maar afijn, de chauffeur op de terugweg had daar geen boodschap aan.

Met de legendarische Star Ferry heen en ook weer terug gevaren van/naar Kowloon, dat is heel leuk om te doen en spotgoedkoop. Met natuurlijk heel veel mensen aan boord, ook veel toeristen, maar weer ging alles zonder dringen en duwen en met veel glimlachen.

Je voelt je hier thuis en niet thuis, het is zo anders en zo vol en altijd geluid en druk. Zoveel gebouwen en asfalt, je moet echt heel erg omhoog kijken om de lucht te zien. Ik vraag me af hoe dat voelt als je hier woont. Met zo velen op zo’n klein stukje land. Missen zij het groen en het blauw of gaan ze veel naar zee of naar de eilanden? Ik heb geen idee, want praten met de mensen hier is heel moeilijk. Maar een glimlach, daar doe ik het voor! En ik lach natuurlijk ook lief terug of toe, dat spreekt voor zich.