Hong Kong Airport

Dinsdag 31 januari landden we op Hong Kong Airport. Na 11 uur en nog wat mintuten gevlogen te hebben vanaf Schiphol.

Dat vliegen dat gaat best, maar dat zitten in dat vliegtuig….. dat is toch werkelijk niet fijn. Snel vergeten maar, het middel heiligt hier het doel, we zijn zo ongeveer halverwege de bestemming Sydney. Bij het verlaten van het vliegtuig leek het net of er een orkaan gewoed had, en dan bedoel ik het interieur van het vliegtuig. Wat een ongelofelijke zooi laten mensen achter, dat is met geen pen te beschrijven.

Het vliegtuig uit en het vliegveld op. Ik heb heel wat vliegvelden in mijn leven gezien maar HK airport is een klasse apart. Het lijkt wat op metrostation Wilhelminaplein maar dan 7 keer breder en 6x hoger. Allemaal glas en wit marmer met een futuristische uitstraling en, dit wel in tegenstelling tot het eerder genoemde metrostation, kraakhelder. Op iedere hoek en dat is effe lopen voor je bij die hoek bent, staat een mens te wijzen waar je heen moet. Immigration daar moeten we heen. Natuurlijk hangen er ook bordjes in het Chinees en in het Engels, maar een dubbele aanwijzing is toch fijn.

Bijna ieder aanwijs-mens heeft een mondkapje voor. Dat wordt ook ten zeerste aangeraden als je verkouden bent of denkt iets onder de leden te hebben wat er blijkbaar via neus of mond uitkomt en een ander kan besmetten. Ook wordt er met een zekere regelmaat een pistool op je voorhoofd gericht, dit is een digitaal thermometer ding om te kijken of je geen koorts hebt. Ben benieuwd wat er gebeurt zou zijn als wij een verhoogde temperatuur zouden hebben. Van vliegen alleen stijgt de lichaamstemperatuur behoorlijk, maar gelukkig krijgen wij een knik en een glimlach en mogen we door.

Uiteindelijk bereiken we, blijkt later, een cruciale T-splitsing, zonder mens. Immigriation is naar links en naar rechts, beide richtingen laten een eindeloze gang zien. Vertwijfeld zoeken we toch weer naar een aanwijs-mens, die we ook vinden. We moeten niet naar links en niet naar rechts maar naar beneden en daar staat de trein die ons naar Immigration brengt. Het duurde even voor we het snapten dat lag deels aan het Engels van de aanwijs-meneer en deels aan ons après-vlieg-verstand. En natuurlijk aan het feit dat we met die trein moesten.

Het kwam goed, de trein kwam en met een fikse vaart (zo rijdt alles hier zouden we later ontdekken) bereikten we de immigratie. Ook hier weer het mondkapjes advies maar wij hoefden niet, dank u wel. Door de immigratie, naar de bagageband, en dan op zoek naar de metro die gelukkig weer geduid werd door diverse aanwijs meneren en mevrouwen.

De metro kwam, de zorgen over welk station verdwenen (ik dacht aan de metro in Londen of Parijs of zelfs Rotterdam want zelfs die heeft tegenwoordig veel lijnen) want er waren maar 3 stations en moesten de middelste hebben. Na de metro naar de gratis bus die ook weer aangewezen werd en in een werkelijk moordend tempo werden we naar ons hotel gereden. Eerste missie geslaagd, op naar de volgende.

PS: We krijgen nog 2 herkansingen op Hong Kong Airport, ik kijk er naar uit.