10.000 Boeddha's
4 februari 2017 - Ho Man Tin, Hongkong
Donderdag 2 februari.
De laatste dag in Hong Kong, vanavond vliegen we naar Sydney (23.55 lokale tijd).
We gingen op pad naar Het Klooster van de Tienduizend Boeddha’s. Omdat ik nog steeds de taxibranche een warm hart toedraag, namen we een taxi naar dit klooster. Keurige taxi (Toyota), keurige chauffeur (die buschauffeurs was ik echt wel zat).
Het klooster bestaat uit een boeddhistische tempel en een klooster en ligt op een berg in de buurt van Pai Tau Tsuen in The New Territories.
Om het klooster te bereiken moeten vele traptreden omhoog gelopen worden.
Wij komen aan en Max fluit mij de eerste treden die we zien omhoog. Hierheen Ali!
Dat waren best wel wat treden maar ik vond het toch erg meevallen. Dat zou geen spierpijn opleveren. We zagen een tempel en gingen naar binnen. Prachtig om te zien en er waren echt heel veel boeddha’s. Bij het verder lopen dacht ik al, wat is dit hier? Allemaal kapelletjes met afbeeldingen van mensen, met bloemen erbij en ook heel veel mensen die er in stilte bij zaten.
Waren we dus bij een tempel waar de doden herdacht werden. Tja, wat zal ik verder zeggen.
Ik keerde direct om en zag toen pas het bordje hangen: Sorry als u denkt dat u bij het klooster van de 10.000 boeddha’s bent. Dat is niet hier. Beneden bij het hek ziet u een bordje hangen en wordt de richting u gewezen.
Iets verder terug was een lift en daar hingen twee grote reclameposters van de plaatselijke begrafenisondernemer, zie de foto’s. Ik moest er echt om lachen. Met open ogen verdwalen, zo ken ik er nog wel een paar.
[Noot via het internet: De overledenen worden begraven en worden na een bepaalde periode opgegraven en alsnog gecremeerd. De urn wordt meestal in een rouwmuur in een tempel geplaatst.]
We vonden de weg, er hing gewoon een best wel duidelijk bord, en liepen de treden omhoog. Om de paar treden stond links en rechts een goudkleurig Boeddhabeeld. Wij noemden het steeds monniken, maar misschien snappen wij het verschil niet goed.
Het waren volgens mij ook wel 10.000 treden maar het zijn er 400. De weg gaat een flink eind omhoog, dit zou mij wel spierpijn bezorgen, dat is zeker. Je loopt door een groen bos omhoog, omringd door honderden mannelijke goudkleurige Boeddha’s. Dat is heel apart, de gouden kleur omringd door het groen van bos maakte in ieder geval mijn hart lichter.
Iedere Boeddha is uniek, al dacht ik soms: Jou heb ik al gezien. Bovenaan gekomen zie je een pagode, de hoofdtempel en twee paviljoenen. Je kunt nog hoger lopen, waar nog meer tempels zijn en ook vrouwelijke Boeddha’s.
In de hoofdtempel staan tegen de muren allemaal miniatuur Boeddha’s, ik las dat dat er al 12.800 zijn.
Het is druk met mensen maar tegelijkertijd heel stil. De energie van deze plaats is heel fijn, de mensen van hier komen om stil te zijn en te herdenken, om wierook te branden en fruit en andere offerandes te brengen.
En natuurlijk was hier vegetarisch eten. Het zag er echter heel vet uit en omdat wij vanavond vliegen durven we dat niet aan. Eindelijk vegetarisch eten en dan niet-eten, zoo jammer is dat.
We namen een taxi terug en gingen heel nuffig eten bij een Italiaans! restaurant in de haven. Hadden we gisteravond gespot. Heerlijk gegeten, eigenlijk voor de eerste keer.
We sluiten het verblijf in Hong Kong af. Wat ik vooral meeneem is de glimlach van de mensen hier.
Al het andere laat ik hier.
Op naar Sydney!
De laatste dag in Hong Kong, vanavond vliegen we naar Sydney (23.55 lokale tijd).
We gingen op pad naar Het Klooster van de Tienduizend Boeddha’s. Omdat ik nog steeds de taxibranche een warm hart toedraag, namen we een taxi naar dit klooster. Keurige taxi (Toyota), keurige chauffeur (die buschauffeurs was ik echt wel zat).
Het klooster bestaat uit een boeddhistische tempel en een klooster en ligt op een berg in de buurt van Pai Tau Tsuen in The New Territories.
Om het klooster te bereiken moeten vele traptreden omhoog gelopen worden.
Wij komen aan en Max fluit mij de eerste treden die we zien omhoog. Hierheen Ali!
Dat waren best wel wat treden maar ik vond het toch erg meevallen. Dat zou geen spierpijn opleveren. We zagen een tempel en gingen naar binnen. Prachtig om te zien en er waren echt heel veel boeddha’s. Bij het verder lopen dacht ik al, wat is dit hier? Allemaal kapelletjes met afbeeldingen van mensen, met bloemen erbij en ook heel veel mensen die er in stilte bij zaten.
Waren we dus bij een tempel waar de doden herdacht werden. Tja, wat zal ik verder zeggen.
Ik keerde direct om en zag toen pas het bordje hangen: Sorry als u denkt dat u bij het klooster van de 10.000 boeddha’s bent. Dat is niet hier. Beneden bij het hek ziet u een bordje hangen en wordt de richting u gewezen.
Iets verder terug was een lift en daar hingen twee grote reclameposters van de plaatselijke begrafenisondernemer, zie de foto’s. Ik moest er echt om lachen. Met open ogen verdwalen, zo ken ik er nog wel een paar.
[Noot via het internet: De overledenen worden begraven en worden na een bepaalde periode opgegraven en alsnog gecremeerd. De urn wordt meestal in een rouwmuur in een tempel geplaatst.]
We vonden de weg, er hing gewoon een best wel duidelijk bord, en liepen de treden omhoog. Om de paar treden stond links en rechts een goudkleurig Boeddhabeeld. Wij noemden het steeds monniken, maar misschien snappen wij het verschil niet goed.
Het waren volgens mij ook wel 10.000 treden maar het zijn er 400. De weg gaat een flink eind omhoog, dit zou mij wel spierpijn bezorgen, dat is zeker. Je loopt door een groen bos omhoog, omringd door honderden mannelijke goudkleurige Boeddha’s. Dat is heel apart, de gouden kleur omringd door het groen van bos maakte in ieder geval mijn hart lichter.
Iedere Boeddha is uniek, al dacht ik soms: Jou heb ik al gezien. Bovenaan gekomen zie je een pagode, de hoofdtempel en twee paviljoenen. Je kunt nog hoger lopen, waar nog meer tempels zijn en ook vrouwelijke Boeddha’s.
In de hoofdtempel staan tegen de muren allemaal miniatuur Boeddha’s, ik las dat dat er al 12.800 zijn.
Het is druk met mensen maar tegelijkertijd heel stil. De energie van deze plaats is heel fijn, de mensen van hier komen om stil te zijn en te herdenken, om wierook te branden en fruit en andere offerandes te brengen.
En natuurlijk was hier vegetarisch eten. Het zag er echter heel vet uit en omdat wij vanavond vliegen durven we dat niet aan. Eindelijk vegetarisch eten en dan niet-eten, zoo jammer is dat.
We namen een taxi terug en gingen heel nuffig eten bij een Italiaans! restaurant in de haven. Hadden we gisteravond gespot. Heerlijk gegeten, eigenlijk voor de eerste keer.
We sluiten het verblijf in Hong Kong af. Wat ik vooral meeneem is de glimlach van de mensen hier.
Al het andere laat ik hier.
Op naar Sydney!
Lfs