I am a drummer

Vrijdag 5 oktober

I am Max, I am a drummer

We rijden vandaag van Makassar naar het meest zuid-oostelijke stuk van Zuid-Sulawesi. De stad uit en het land in. Naar Bira met zijn witte stranden en wuivende palmen en vooral met stilte is ons beloofd. Sinds vandaag hebben we ook een auto met chauffeur. Mas is zijn naam (niet zijn echte naam want zijn Indonesische naam is te moeilijk zegt hij). Ik ga dus op reis met Max en Mas!

Onderweg een dor landschap want het is het droge seizoen. We stoppen voor koffie met een snack. Volgens Mas is dit de regionale snack-specialiteit! Het is gekookte jonge maïs met een dipsausje van gedroogde rode pepers met zout en wat limoen erbij. Heel erg lekker en niet zo heet. De oma die het ons verkoopt is een kletskous en ze is vooral geïnteresseerd in haar eigen verhaal van haar hadj naar Mekka verleden jaar. Ja, de islam is hier stevig verankerd, zo’n 80% van de bevolking is moslim. Meisjes met hoofddoeken en lange rokken en shirts met lange mouwen, ze laten geen stukje blote huid zien. Moskeeën, je bent de ene nog niet voorbij of de volgende komt in zicht. Vijf keer per dag wordt opgeroepen tot gebed en op de gebedstijden rijden we door één lange gebedsoproep. Vandaag, op vrijdag, horen we ook kinderstemmen door de moskee luidsprekers komen.

 Op straat staan regelmatig (jonge) mensen en kinderen die vragen om een donatie voor Pula en Donggala. We geven ook regelmatig wat want de omvang van de ramp wordt steeds duidelijker. In Bentaeng roept Max: ‘Stop, ik ga even wat geld geven”. Er klonk muziek en ik had niet gezien dat dit te maken had met een hulpactie voor het getroffen gebied. Mas loopt met Max mee en keert terug zonder Max. “Waar is Max?”, vraag ik. “He is playing the drums”, zegt Mas.

Nu kijk ik daar helemaal niet gek van op. Lopen we in een muziekzaak en ben ik Max kwijt dan zit tie achter een elektronische drumstel te drummen. Staat er ergens een djembee in bijv. een wereldwinkel dan gaat hij er op spelen. Meestal zegt hij dan dat de djembee niet strak genoeg gespannen is. Zijn er straatartiesten aan het drummen of djembee spelen dan gaat hij altijd een praatje maken en als het even kan gaat hij meespelen. Ik ken mijn plaats (dan wel!) en blijf lekker op de achtergrond.

Ik verlaat de auto en loop naar de muziekband. Ik hoor een trompet, een saxofoon en drums. Er is ondertussen een hele volksoploop voor de band en er worden tal van camera’s op de band gericht. Ik wurm me tussen de mensen door en ja hoor, daar zit tie. Te drummen alsof zijn leven ervan afhangt. Goed ook voor de donaties want alle mensen die vooral naar Max zijn komen kijken geven een bijdrage. Ik krijg opgestoken duimen en veel groeten vanuit het hart. Schud de handen van vele mensen en krijgt ontelbare hartelijke glimlachen. Ik maak een filmpje, de 1e mislukt want ik had de play knop niet ingedrukt maar de 2e is gelukt. Het filmpje heb ik in de blog bij Video's bijgevoegd (hoop dat hij het doet).

Als Max stopt met meespelen en zich bij ons voegt vertelt hij dat hij aan kwam lopen, geld had gegeven en tegen één van de drummers die hem begroetend toeknikte had gezegd: “Hai, I am Max and I am also a drummer”. Voor hij het wist stak deze drummer zijn drumstokken uit en nodigde Max uit te komen drummen. Die ging natuurlijk gelijk zitten!

Zijn ogen glimmen als hij tegen Mas zegt hij: “When I’m drumming, I am happy!” We kunnen niet direct weglopen want Max wordt omringd door heel veel mensen. De ene schouderklop na de andere wordt op zijn schouders gemept, hij lacht en schudt handen en hij wordt bedankt. Het is zo’n mooi moment, al die mensen om Max heen. Normaal als je hier in een menigte zou staan denk je alleen aan het feit dat je geld gestolen zou kunnen worden. Nou, ik heb dat geen moment gedacht en Max ook niet. Het ontroert me en het ontroert me ook dat Max is wie hij is. Niet alleen mijn held, maar ook vanuit zijn hart een drummer.

Laat tie het nog maar vaak zeggen: Hoi, I am Max and I am a drummer. Ik weet wat tie bedoelt en de rest komt er vanzelf achter.

PS: En ja, Bira heeft witte stranden, wuivende palmen en het is er heerlijk rustig.